Zonguldaklı olmak;
Zonguldak'ın yeşil, mavi ve siyahın buluştuğu yer olduğunu bilmektir.
"Büyük Madenci Yürüyüşü" ile gurur duymaktır...
Emeğin ne demek olduğunu anlatan bu eylem ile "Emeğin Başkenti" ünvanını gururla söylemektir.
Madenci çocuğu olmaktır, her sabah ölümü hatırlayarak uyanmak, madene bakınca hüzne boğulmaktır.
Yaz gününü Değirmenağzı ve Kapuz Plajı'nda geçirmektir.
Zonguldakspor taraftarı olmak, taraftarı seyretmekten maçı seyredememektir...
Fener'de yürüyüş yapmak, tenis kortuna gitmek, uçurumlardan masmavi denizi izlemektir.
Buluşma noktası olarak Emral Çarşı'sını seçmeniz demektir.
Sahil Cafe'de yer bulabildiğinizde çay içmek, simit yemektir.
Liman arkasında turlayıp, köfte ekmek yemektir...
Madenci Anıtı'nda buluşup, hak, özgürlük ve emek için sesini duyurmaktır.
Gazipaşa Caddesi'nde çarpışmadan yürüyebilmek, 12 Katlı İş Merkezi'ni her yerden görebilmektir.
Engebeli çoğrafyasında dolmuşcuya inmek için "kaptaaan düzde!" demektir.
Şehri ikiye bölen tertemiz(!) deresini görünce adeta Venedik'i anımsamaktır.
Kelebeğin Rüyası filminin sizin için çok farklı bir yerde olması, başkalarının tüylerini diken diken etmesidir...
Beklenmedik bir anda yağmurla karşılaşmaktır, hava kirliliğine alışmaktır.
Aynı gün içinde yağmurla uyanmak, öğle vakti doludan kaçmak, kar yağacağını tahmin etmek ve akşam gün batımı ile sonlandırıp, 4 mevsimi yaşamaktır.
Türkiye'de başka bir "Gri Şehir" olmadığını dile getirmektir.
Zonguldaklı olmak...
Sona saklamak yok eder mi, hayattan siler mi, unutturur mu, değiştirir mi? ASLA. Burada bulut senin için ağlar, gök senin için yas tutar Ey Madenci ! Sizleri unutmayacağız, bizleri affedin. Saygıyla anıyoruz...
Güneşli bir günde
Masmavi göreceğiz Karadeniz'i
Balkaya'dan Kapuz'a kadar,
Karış karış biliriz bu şehri;
EKİ'nin çiçekli bahçeleri,
Rıhtıma kömür taşıyan vagonlarıyla;
Paydos saatlerinde yola dökülen,
Soluk benizli insanlarıyla.
Siyah akar Zonguldağın deresi
Yüz karası değil, kömür karası
Böyle kazanılır ekmek parası
Orhan Veli Kanık (1946)